Hoe doe je dat nu als je zero waste boodschappen gaat doen? Is het superingewikkeld en kost het heel veel moeite? Nee. Is het heel makkelijk en gaat het vanzelf? Ook niet. Zero waste shoppen gaat gepaard met ongemakkelijke momenten en kleine overwinningen. Zoals vandaag op de Albert Cuypmarkt in Amsterdam.

Sinds ik afval vermijd heb ik, naast de linnen tasjes die ik al jaren meeneem, ook standaard één of meer potjes in mijn tas. Een goed afgewassen honingpotje van bescheiden formaat met een gouden deksel heb ik eigenlijk altijd bij me, soms gevuld met noten en rozijnen en soms leeg. Vandaag wist ik dat ik in de buurt van de markt zou komen en had ik voor de zekerheid twee extra potjes meegenomen. 

Mijn eerste geluksmoment was toen ik een hele kraam met onverpakte chocola tegenkwam. Yes! Hier was ik al naar op zoek geweest, want een leven zonder chocola leek me een stuk onoverkomelijker dan een leven zonder afval. De verkoper vroeg wel drie keer of hij de chocola écht onverpakt in mijn tasje moest doen, maar toen ik drie keer lief glimlachend had geknikt vond hij het verder wel prima.

Een paar meter verderop stond een stoffenkraam met daarachter een stoffenwinkel. Ik ben nog op zoek naar biologisch katoen, dus besloot even binnen te kijken. Na een verkennend rondje vroeg de verkoper of hij ons ergens mee kon helpen. 

Ik: "heeft u ook biologisch katoen?"

Verkoper: ".... biologisch? ik heb gewoon 100% katoen..."

Klant: "nou ja, waar slaat dat nou weer op, biologisch"

Ik: "ja, ik zoek wel katoen met een label"

Verkoper: "hoezo moet er een labeltje opzitten dan?"

Klant: "een label! het moet niet gekker worden, wat een onzin"

Ik: "een certificaat bedoel ik, GOTS of zo, dat het echt biologisch is"

Verkoper: "nou... nee.. ik heb gewoon 100% katoen hoor"

Klant: "het is toch idioot, waar slaaaat dat op, hoe verzinnen ze het"

Ik: "oke.. bedankt, dan kijk ik even verder"

Het lijkt soms wel alsof steeds meer mensen duurzaamheid belangrijk vinden, maar op de Albert Cuyp is dat nog niet tot iedereen doorgedrongen. Op de Dappermarkt ook niet trouwens. Helemaal blij was ik toen ik in een groentewinkel achter de markt onverpakte geiten- en schapenkaas zag liggen. Enthousiast haalde ik mijn weckpotje uit mijn tas en vroeg de verkoper de kaas daar in te doen. Na twee keer verifiëren dat de kaas in het potje moest, deed hij dat. Om het stuk er vervolgens weer uit te halen, in het plastic te doen, te sealen en te wegen. En mij het blok en het potje teruggeven met de mededeling "dan kun je het er zo in doen".

Zero waste is vaak makkelijk, maar regelmatig ook behoorlijk ongemakkelijk.

Ook in Parijs gaat het niet vanzelf om groenten op de markt te kopen. Ik werd superblij van de biologische markt op boulevard Raspail, omdat het aanbod heel divers is, maar ook hier is de zero waste methode niet gangbaar. Voordat ik 'je n'ai pas besoin d'un sac' had geroepen, zaten mijn verse quiches al in een (gelukkig papieren) zakje. De man achter de geitenkaaskraam keek bovendien zó nors, dat ik mijn weckpotje maar even in mijn tas liet zitten: dat is een uitdaging voor de volgende keer.

Met mijn groenten had ik een soortgelijke ervaring. Omdat ik nog niet vloeiend ben in Frans (en zeker niet in markttaalfrans) resulteerde mijn eerste trip op een superdrukke zaterdagse markt bij de biologische groentenkraam in (papieren) tassen vol groenten, waaronder twee aubergines en geen courgette. Niet ideaal. Mijn nieuwe strategie, op de marché Raspail, is een stuk relaxter. Ik kies de groentenkraam uit waar je zelf je groenten kunt pakken. Zo kan ik rustig mijn lijstje met de mealplanning van de aankomende week checken en precies meenemen wat ik nodig heb. door alles alvast in mijn eigen zakjes te stoppen, heb ik ook controle over het verpakkingsmateriaal.