Ik merk dat veel mensen zich kunnen vinden in de gedachte achter zero waste. Geen afval maken is goed, dingen weggooien is slecht - het lijkt zo simpel. Toch is de praktijk vaak minder zwart/wit. Want wat als geen afval betekent dat je keuzes beperkt worden? Wat als biologische producten onverpakt zijn en niet-biologische niet? Wat als je plastic inruilt voor papier, is je afval dan minder erg? En wanneer ben je 'goed bezig'?

Veel van dit soort dilemma's kom ik dagelijks tegen. Ik probeer dan altijd een weloverwogen keuze te maken, maar dat is niet altijd makkelijk. Vorig weekend was ik in Brugge. Daar heb ik zowel de foto bovenaan deze post (de 'ik <3 afval'-campagne was door de hele stad op posters en vuilniswagens te zien) alsook de foto onderaan (confetti voor het gemeentehuis is gezellig, maar ook zwerfvuil) gemaakt. Ik was een weekendje weg met een niet-zero waste reisgenoot, en heb geprobeerd met zo min mogelijk afval en met zo min mogelijk gedoe het weekend zo leuk mogelijk te maken. Lees hier een paar van mijn af- en overwegingen.

Ontbijten met een kopje thee

In ons hotel konden we prima zonder afval ontbijten: de broodjes lagen los, jam zat in weckpotten, kaas, komkommer, fruit, tomaat in grote bakken en croissantjes in een mandje. De verpakte dingen (zoals boter en yoghurt) liet ik liggen en toch had ik een prima ontbijt. Het probleem was het drinken. Sapjes en koffie kon ik zonder afval drinken, maar ik houd ontzettend veel van thee - en die kwam in een zakje. Mijn compromis: één ochtend thee (en het zakje twee keer gebruiken) en één ochtend sinaasappelsap.

Frozen yoghurt

IJsjes eten zonder afval is supersimpel: je kiest voor een hoorntje in plaats van voor een bakje et voilá. Frozen yoghurt is een ander verhaal, dat komt in een bakje en met een plastic lepeltje. Omdat ik mijn van thuis meegebrachte bestekset in het hotel had liggen, heb ik dus helaas een froyo met een plastic lepeltje gekocht. Ik had ook géén frozen yoghurt kunnen kopen, maar dat zou a) ongezellig zijn voor mijn reisgenootje en b) dan had ik één van de lekkerste dingen in Brugge moeten missen. En de froyo was 100% biologisch, het ijs niet. Wat ik in zo'n geval doe is het plastic mee naar huis nemen en hergebruiken (lees: de volgende dag nóg een froyo halen en met hetzelfde lepeltje opeten - levert wat gekke blikken op). Dit lepeltje zit nu weer in mijn tas, mocht ik binnenkort weer in een soortgelijke situatie terecht komen.

Een hele dag door de stad lopen maakt hongerig, een stevige lunch gaat er dan wel in. In een vreemde stad is het dan niet altijd makkelijk om een duurzame keuze te maken, zeker niet als er overal stoofvlees, mosselen en steak op het menu staat. Gelukkig vonden we Le Pain Quotidien, een superlekker restaurantje waar bijna alles biologisch is. Hier kon ik vegetarisch én biologisch eten, maar kreeg ik mijn thee helaas wel in zakje. 

Conclusie

In het geval van een 'zero waste dilemma' maak ik een keuze die voor mij op dat moment het beste voelt. Ga ik voor bio en verpakt of voor regulier onverpakt? Laat ik mijn reisgenootje alleen eten of neem ik een lepeltje aan? Neem ik genoegen met een niet-biologisch restaurantje of blijf ik net zo lang zoeken tot ik iets duurzaams vind? Als ik alleen (of met een zero waste-genote ben) zijn afval en duurzaamheid de belangrijkste factoren en sla ik inderdaad die chocola in plastic over. Maar als ik met anderen ben probeer ik daar ook rekening mee te houden en kies ik voor het vegamenu in dat steakrestaurant. En ja, dan ontkom ik soms dus ook niet aan een beetje afval, maar van al die ervaringen leer ik ook hoe het de volgende keer anders kan.