Ondanks dat ik nooit meer terug wil naar een easy peasy wegwerplevensstijl, moet ik heel eerlijk toegeven dat zero waste leven niet altijd even makkelijk is. In mijn dagelijkse leven heb ik inmiddels een routine, waardoor ik vrij eenvoudig boodschappen kan doen en héél veel afval vermijd. Maar natuurlijk zijn er ook valkuilen: en die komen vaak uit onverwachte (en ongeplande) hoek.

Op dit blog willen we vooral eerlijk zijn, en daarom is het wel tijd voor een 'valkuilenberichtje'. Lees mee, en geef vooral tips! Ik ben er 100% van overtuigd dat ik uiteindelijk zó erg gewend ben aan zero waste leven dat ik niet meer anders kán.

1. Serveersters die je te snel af zijn

"Ik hoef geen rietje" is zó eenvoudig, maar op een druk terras met een ongeïnteresseerde en gehaaste serveerster is het soms zó makkelijk om het vergeten te benadrukken. En dat is jammer, want een plastic rietje is écht niet nodig. Het mooiste voorbeeld: met mijn zus op een terrasje vroegen we allebei om een sapje zonder rietje. Ze keek ons vreemd aan "Dus zonder rietje?" "Ja, en ik ook" "Ook zonder rietje?" "Ja, graag" "Zonder dus...". Drie minuten later kwam ze terug met onze drankjes: één keurig leeg glas en één glas met... een rietje. Frustrerend? Nogal!

2. To go food

Even snel langs de AH to go rennen voordat je trein gaat is er niet meer bij. Bijna alles zit daar namelijk in plastic verpakt. Natuurlijk kun je een banaan of appel halen, maar als een triple chocolate cookie je verlekkert aanstaart vanachter zijn plastic raampje is dat toch ineens een stuk minder aantrekkelijk... Een broodje kroket (niet vergeten om "Zonder mosterd, vorkje of bakje" te zeggen) is daarentegen gelukkig nog wel een optie. 

3. Boodschappen met een ander doen

Samen boodschappen doen vind ik altijd een stuk gezelliger dan in mijn eentje. Maar het zorgt ook voor dilemma's. Wat als je gezelschap écht heel graag kaas wilt en het niet onverpakt te verkrijgen is? Dan moet je keuzes maken. Vaak zie ik het door de vingers, niet iedereen is immers zero waste, maar soms ga ik ook paniekerig op zoek naar een alternatief.

4. Moe en ziekjes

Dit is het moeilijkste. Als ik me écht niet lekker voel wil ik alles behalve koken. Een vers brood met avocado is natuurlijk altijd een goede optie, maar soms wil je gewoon niets liever dan een bakje thuisbezorgd. Tsja... Pizza in een kartonnen doos is de beste optie, maar voor ander voedsel aan de deur wordt het een stuk lastiger. 

5. Onzinnig maar onvermijdelijk

In deze categorie valt bijvoorbeeld wc-papier. Nu is er bijvoorbeeld papier in een kartonnen verpakking, maar dit wc-papier is aardig prijzig en moet je bovendien vaak online bestellen..  Lees hier meer over plasticvrij toiletteren. Nog zo'n onzinnige maar onvermijdelijke verpakking: de pilstrip. Oh.. en cartridges! Of plastic festivalmuntjes (die hopelijk worden gerecylced voor volgende edities)

6. Cadeautjes

Cadeautjes geven is sinds mijn zero waste ervaring een stuk leuker geworden. Maar cadeautjes krijgen? Goede vrienden weten inmiddels wel dat ze niet met oververpakte onzinnigheden hoeven aan te komen, maar soms komen mensen met een cadeautje aan dat je 1) niet hoeft 2) in plastic zit. Cadeaus weigeren vind ik het toppunt van ondankbaarheid, dus neem ik ze altijd aan. Maar dat is soms best dubbel!

7. De supermarkt om de hoek

Ik ben zó blij dat de Vomar in mijn straat biologische noten in bulk verkoopt! Maar voor mijn melk en yoghurt moet ik toch écht een stukje fietsen, net als voor onverpakt biologische groenten en fruit of bulkproducten als pasta en rijst. En dat vergt planning. Als ik een aantal weekenden op stap ben, en mijn havermoutvoorraad begint op te raken, is er écht wel even paniek hoor. Gelukkig is het tot nu toe altijd goedgekomen.

8. Vieze blikken

Nee, echt waar. Mensen kunnen héél vreemd en zelfs vies kijken als je ze vertelt dat je probeert om zonder plastic te leven. En dat vind ik niet alleen vreemd, maar ook heel oncomfortabel. Ik ben echt niet ineens die gekke hippie omdat ik toevallig probeer om minder impact op de aarde achter te laten. Of toch wel? Nou ja, dan voelt het in ieder geval dikke prima!

9. Oude gewoontes

Sommige gewoontes zitten gewoon heel erg ingebakken. En bij mij gaat het dan stiekem vaak over eten. Dingen die ik vroeger zo kon meenemen moet ik nu soms uit mijn boodschappenlijstje schrappen, omdat ik het simpelweg niet verpakkingsvrij kan vinden. En ja.. stiekem maak ik soms wel een uitzondering voor Tony Chocolonely of Ben&Jerry's. Nobody's perfect, right? 

10. Niet kunnen composteren

Ik sluit af met mijn állergrootste frustratie: composteren. Wáárom is het in Amsterdam niet mogelijk om je compost ergens in te leveren? Wie brengt mij de gouden tip? Ik heb geen balkon voor een compstbak en ben wanhopig op zoek naar een manier om mijn etensresten te composteren. Want nu gaat het naar de verbrandingsoven.  

Wat zijn jouw grootste frustraties?