In Frankrijk maakte ik kennis met de zero waste organisatie  Zero Waste France. Als Nederlandse zero waste blogger in Parijs werd ik uitgenodigd om een heuse zero waste rendez-vous bij te wonen. En om het geheel nog wat internationaler te maken: ik luisterde er naar een Amerikaanse spreker - en ergerde me aan de plastic rietjes, plastic verpakte koekjes en plastic verpakte boekjes die in de zaal aanwezig waren, maar dat terzijde.

De gastspreker van de zero waste meeting, in een onwijs tof café (mét mooie vloer - mijn zwakte) in een cultureel centrum in één van de meest onbekende wijken van Parijs ontmoette ik Robert Reed: één van de hoge bazen bij Recology; het recyclingbedrijf in San Francisco. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet heel erg ingelezen was en ook totaal niet op de hoogte was van het groene programma van San Francisco. Dat was misschien wel goed ook, want daardoor leerde ik érg veel.

Recology is een recyclingbedrijf. In principe is dat voor zero wasters misschien niet interessant, omdat zij - in het ideale geval - geen afval maken. Maar toch was Robert Reed op zijn plek: in San Francisco wordt bijvoorbeeld al het groenafval gescheiden verzameld en gecomposteerd; iets waar de gemiddelde zero waster toch écht zelf moeite voor moet doen. In San Francisco is dat totaal niet het geval. Woon je in een huis? Dan krijg je een 'groene container', zoals wij die ook in dorpen kennen, voor je huis. Woon je in een appartementje in een flat? Dan krijg je een bak met zak (gemaakt van groenafval en composteerbaar) om je etensresten te bewaren, om ze vervolgens in de grote bak op iedere verdieping weg te gooien. 

Twee keer per dag komt er bovendien iemand langs om alle GFT-bakken op te halen, zodat stank wordt voorkomen. De bakken zijn verplicht en kosten geld. Voor 34 dollar krijgen de bewoners alle service en wordt het afval opgehaald. Voor grotere gezinnen is dit bedrag hoger. Bovendien is de prijs afhankelijk van de hoeveelheid afval die je maakt: heb je een grotere container nodig? Dan betaal je meer. De ideale manier om mensen te stimuleren om minder afval te maken volgens Reed. Als mensen niet cheaten en stiekem afval in de container van de buren gooien is dit inderdaad waar.

Dit, en de andere recycleprogramma's van San Francisco, leverde de stad al de titel "Greenest City" in Amerika op. Blijkbaar is dat voor de stad niet genoeg. De stad heeft zichzelf namelijk een aantal jaren geleden als doel gesteld om in het jaar 2020 zero waste te zijn. Dat is een heel ambitieus doel, maar wij juichen het zeker toe. Hoe gaaf, als een stad écht zero waste is! Toch moet ik hier direct een kritisch puntje noemen: Robert Reed vertelde heel casual dat kleine stukjes plastic en plastic tasjes niet gerecycled kunnen worden en daarom dus verbrand worden. Dan is je afval inderdaad weg, maar door de stoffen die vrijkomen tijdens de verbranding is dit helemaal geen duurzame oplossing! 

Gelukkig scoort Recology op andere gebieden wel weer punten. Het bedrijf is bijvoorbeeld employee owned, wat inhoudt dat iedereen meedoet in het beslissingsproces; van vrachtwagenchauffeur, tot selecteerder, tot CEO. Daarnaast werkt het bedrijf als community service voor bijvoorbeeld lokale kunstenaars. Zij kunnen in samenwerking met het bedrijf eye openers maken, door het afval te gebruiken om kunstwerken van te maken. Klinkt best creatief en dit was niet precies een vakgebied waar je aan zult denken als je aan een recyclingbedrijf denkt. 

Recycling creates more jobs than the landfill - Robert Reed

Het recyclebedrijf Recology is dus niet zomaar een recyclebedrijf, maar ook een leverancier van producten voor zowel creatieve kunstenaars als lokale ondernemers. De - niet heel inspirerende - spreker Robert leefde helemaal op toen hij foto's van wijnranken op zijn Powerpoint liet zien. De compostgrond die ik eerder noemde wordt namelijk gebruikt als vruchtbare voedingsbodem voor lokaal geproduceerde wijn. Aan de grootte van de bladeren (ik ben geen expert, maar ze zagen er inderdaad groot uit) kun je volgens Robert zien dat de grond érg vruchtbaar is, omdat het barst van de micro-organismen die grote bladeren creëren, die op hun beurt weer zorgen voor een goede fotosynthese. De compost wordt twee keer per jaar getest en als 'het goede voorbeeld' op universiteiten onderzocht.

Bij Recology werken zo'n 1000 werknemers, waarvan het merendeel bij de ophaaldienst en sortering werkt. Met 700 ton voedselresten per dag is er genoeg werkgelegenheid en door de prijzen van de dienst en de samenwerking met de gemeente kan het hele project gefinancierd worden. Met de opbrengsten zet Recology onder andere educatieprogramma's op, om de hoeveelheid afval te verminderen of om kinderen met compost te leren tuinieren. Klinkt allemaal erg goed toch? 

Ondanks dat ik het een inspirerende avond vond, had ik ook een kritisch duiveltje op mijn schouder. De gelikte filmpjes met lachende mensen en de catchy slogan 'waste zero' staken wat vreemd af bij de gigantische bergen afval in de opslag- en sorteringsruimtes en de educatieprogramma's werden vervreemd door de grote hoeveelheid petjes, buttons en andere (onnodige) merchandisingproducten. De "American Dream" is dus misschien toch nog iets verder dan we hopen, maar dat San Francisco goed bezig is, valt niet te ontkennen! 

Photos: credit Recology