Soms zijn er boeken die je gewoon bijblijven. Eating Animals was voor mij (J) zo'n boek. Ik had via Lauren Singer al van het boek gehoord en toen ik er in Parijs op een tweedehandsboekenafdeling tegenaanliep besloot ik hem te kopen, ondanks dat mijn backpack al aardig vol zat. In de vakantie las ik het boek in een ruk uit. Mijn (toen nog) vriend en ik hadden altijd standaard een boek in ons tas (hij verdiepte zich in Dorian Grey en andere klassiekers); superhandig als een trein uitviel of als we gewoon zin hadden om te chillen in een park, bos of bij onze tipi. 

Slices of Paradise / Pieces of Shit

Het boek is opgedeeld in acht delen: Storytelling, All or Nothing or Something Else, Words / Meaning, Hiding / Seeking, Influence / Speachlessness, Slices of Paradise / Pieces of Shit, I Do en wederom Storytelling. Ieder deel behandelt een ander aspect van het eten van dieren - en hoe schrijver Jonathan Safran Foer hierover denkt. Één van de tofste aspecten vind ik de beginpagina's bij elk deel: op een grafische manier wordt meteen duidelijk gemaakt waar je later over gaat lezen. Zo zie je bij Hiding/Seeking een dikke zwarte lijn om de pagina's heen. In kleine letters lees je onderaan de pagina dat dit de grootte is van de kooi van de gemiddelde legkip.

Naast deze grafische openingen van de boekdelen is ook de rest van het boek heel aansprekend. Ik had in het begin een beetje moeite om in 'het verhaal' te komen, omdat Jonathan helemaal bij het begin begint. Hij vertelt over zijn oma, haar kip, de oorlog en de geboorte van zijn zoon. Al gauw vroeg ik mezelf af: 'Waar gaat dit heen?'. Gelukkig wordt, zodra je verder leest, alles vanzelf duidelijk. Ik vond het boek steeds sterker worden; vooral de stukken waarin Jonathan Safran Foer samen met een dierenactiviste (ze noemt zichzelf C) inbreekt bij een megastal zal ik niet snel vergeten. Het is of je er zelf bij bent en tegelijkertijd voel je je ontzettend machteloos. 

Spoiler alert: Jonathan en C kunnen geen dieren redden. Ze geven de superondervoedde en uitgedroogde dieren wat water en aandacht en leggen alles op video vast. De hypergedetailleerde beschrijving zorgt voor een brok in je keel.

Alle kanten van het verhaal

Natuurlijk had ik niet altijd zin om na het eten dit boek te pakken en in detail te lezen over slachthuizen, megastallen en vleesconsumptie, maar áls ik erover las wist ik wel weer waarom ik liever voor de vega-optie kies. Daarnaast heb ik ontzettend veel geleerd over de praktijken áchter de bioindustrie: Jonathan praat met biologische boeren, megastalmedewerkers, slachthuismedewerkers én megastalhouders en laat iedereen zijn verhaal doen. De allergrootste gemeenschappelijke factor? Niemand wordt blij van het doden van dieren.

Ondanks dat het boek al redelijk oud is (2009) en vooral gebaseerd is op de Amerikaanse situatie raad ik toch aan om het boek bij je bibliotheek te lenen. Lees het niet vlak voordat je een uitgebreid vijfgangendiner bezoekt (ook als het een vegan diner is heb je minder trek - ik spreek uit ervaring), maar op de momenten dat je weer even wilt weten waarom bepaalde mensen handelen zoals ze handelen. Van megastalhouder tot dierenactivist: iedereen heeft een verhaal.

Niet lezen als je het niet wilt 
Je vraagt je misschien af waarom ik dit blogje nu pas schrijf, terwijl ik het boek al in de zomer heb gelezen. Ik heb een tijdje getwijfeld of het bij ons blog past: wij willen vooral laten zien dat duurzaam/zero waste leven heel leuk, makkelijk en positief is en in dat opzicht sluit dit boek daar echt totaal niet bij aan. Het is echt een beetje deprimerend en activistisch en dat is natuurlijk niet waar ik jullie mee op wil zadelen. Echter, toen ik het boek een tijdje geleden in de kast zag liggen en weer eens opensloeg zag ik de kriebelige letters op de binnenkant van de kaft. Deze stonden al in het boek (het is natuurlijk een tweedehandsje), maar zorgden toch voor een kleine eye-opener. Door mijn blog hóéven jullie het boek natuurlijk niet te lezen. Als je geen interesse hebt in deze hele kant van de duurzaamheidswereld laat je hem lekker dicht, maar als je wél meer wilt weten over (/een minder eenzijdig beeld wilt hebben van) de bioindustrie is dit boek ontzettend nuttig.

Is dit een boek dat je zou lezen? Of heb je het al gelezen? En heb je nog andere boekentips voor me? Laat het me weten!