Waar de COP21 (Klimaatconferentie, conference of the partners) in Parijs een hele keten aan reacties veroorzaakte, was de COP in Bonn een stuk minder in de media. De conferentie was dan ook vooral gefocust op het technische vlak van de afspraken uit Parijs; iets wat een stuk minder interessant klinkt natuurlijk. Toch is het goed om te weten welke afspraken er tijdens deze conferentie zijn gemaakt. 

Meer dan 190 landen kwamen tot een 12-maanden durende overeenkomst met de focus "Waar zijn we, waar willen we heen en hoe komen we daar?". Kortgezegd komt dit neer op de doelen van het Klimaatakkoord van Parijs, waarin is afgesproken dat de globale temperatuurstijging niet meer dan 2 graden Celsius mag zijn (en het liefst 1,5 graden of minder). De plannen en regels in deze overeenkomst worden in 2018 tijdens de conferentie in Polen geëvalueerd. Maar wat zijn deze plannen eigenlijk? 

Tijdens de COP23 in Bonn (eigenlijk moeten we zeggen COP in Fiji, omdat zij de host waren, maar vanwege praktische redenen de conferentie in Bonn hielden) tekende Syrië het klimaatverdrag van Parijs. Dit betekent dat Amerika nu nog het énige land is dat weigert te participeren. Say what?! Gelukkig beteent deze waanzin van Trump (ja, hij zit hier persoonlijk achter. Sterker nog, Amerika stopt het met financieren van de UNFCC: het United Nations Framework Convention on Climate Change) niet helemáál dat Amerika niets doet: Amerikaanse steden, staten en bedrijven hebben aangegeven wel mee te willen werken en op de klimaatconferentie was gewoon een Amerikaanse delegatie aanwezig (er was zelfs een aparte 'We are still in'-delegatie met bekende personen als de New Yorkse burgemeester Michael Bloomberg en Californische gouverneur Jerry Brown). Waar Amerika achterloopt, pakt China juist de leiderschapsrol; onder andere in een alliantie met de EU en Canada. Daarnaast kondigden Canada en het Verenigd Koninkrijk een 'Powering Past Coal'-alliantie aan, en gaf de EU samen met het Verenigd Koninkrijk aan de financiën van Amerika te compenseren. 

Ontwikkeld of niet? 

Het Klimaatakkoord van Parijs richtte zich vooral op het verwijderen van koolstof (carbon removal) uti de atmosfeer, en dus niet op het vanzelfsprekende verminderen (carbon reduction) ervan. In Bonn is deze focus een klein beetje verschoven. Termen als 'net zero carbon' en 'negative carbon emissions' laten zien dat het verwijderen van CO2 niet voldoende is. Ook werd tijdens deze conferentie minder naar energie, maar ook meer naar andere sectoren gekeken. Met name landbouw en vruchtbaarheid van de bodem waren nieuwe en belangrijke aandachtspunten, net als het Gender Action Plan en de Ocean Pathway Partnership.

Gaat het dan allemaal de goede kant op? Niet helemaal. Na twee weken discussiëren over regels en regulaties, besloot de jongerenorganisatie JunepA dat het tijd was voor actie. Tijdens de laatste dag van de conferentie maakte het Youth Network for Politcal Action (JunepA) een krachtig statement met een 100-meter lange banner bij de Hambach bruinkolenmijn. Op de banner stond 'It's up to us to keep it in the ground'. Met de banner vroeg de jongerenorganisatie om onmiddelijk te starten met het uitfaseren van bruinkolen. Mira Jäger, woordvoerder van de organisatie, benadrukte hierbij dat een klimaatconferentie en het maken van regels niet voldoende is om de doelstellingen te halen. Daarvoor is het direct stoppen met fossiele brandstoffen de enige optie. 

DIe Zukunft gehört uns - It's up to us to keep it in the ground!#COP23 #KeepItInTheGround #klimaschutzselbermachen pic.twitter.com/vI0Jlj2f6O

— JunepA (@Junep_A) 17 november 2017

Bronnen via COP23 FIJI, Edie, UNFCC, Carbon Brief en the Guardian.