Samen met de redactieleden van het online platform Voor de Wereld van Morgen besloten we een week lang elke dag te ploggen. Of we gingen hardlopen of gewoon wandelen was aan ons; als we maar iedere dag minstens een kwartier lang afval zouden oprapen. De bedoeling was dat we hetzelfde stukje groen - denk aan een grasstrook voor je huis of een parkje in de buurt - zouden schoonmaken, zodat we precies konden zien wat het resultaat was, en wat er de volgende dag weer aan afval in het groen zou liggen. Omdat ik (J) momenteel een beetje all over the place ben (Rotterdam, Amersfoort, Amsterdam, Utrecht...) was elke dag hetzelfde stukje schoonmaken voor mij niet haalbaar. Daarom pakte ik iedere keer een gebied aan in de buurt waar ik die dag was. 

Ik dacht dat deze challenge me wel goed af zou gaan. Toen Nicky en ik begonnen met onze zero waste lifestyle deden we namelijk niet anders dan ploggen, ook al had het toen nog niet zo’n hippe naam. Als naar het station liepen, namen we een plastic tas (we hadden in het begin nog een grote voorraad plastic tasjes) mee en vulden we die onderweg met zwerfafval. Dit zou dus eigenlijk gewoon een kwestie van een oude gewoonte oppakken zijn. 

Wat ik echter even was vergeten, was dat ik gestopt was met dagelijks ploggen omdat de groter was dan ik kon handelen. Dat klinkt misschien wat overdreven, maar het is echt waar. Wanneer je namelijk besluit om zwerfafval op te ruimen, zie je ineens o-ve-ral afval. En als je eenmaal een verpakking uit de berm haalt, zie je direct op datzelfde stukje nog vier of vijf items liggen. Het voelt dan heel raar en ‘slecht’ om die stukjes wel te laten liggen. Ik miste daarom regelmatig mijn trein, omdat ik gewoonweg te druk bezig was met zwerfafval oprapen. Niet echt fijn voor mezelf - en voor degene met wie ik een afspraak had natuurlijk. Respect voor de Zwerfinator, die dit elke dag doet! Ik besloot het ploggen in te dammen en er soms bewust tijd voor te maken, bijvoorbeeld op een mooie zaterdagmiddag waarop ik niets anders had te doen. Dagelijks ploggen zou me teveel vrienden kosten ;) 

Maar voor deze challenge moest ik een week lang weer elke dag aan de bak. En wat ik tijdens het begin van onze zero waste challenge had ervaren kwam weer helemaal terug. Ik zag o-ve-ral plastic liggen en kon voor mijn gevoel niets meer laten liggen. Gelukkig hadden we onszelf een tijdslimiet gesteld, anders was ik waarschijnlijk nu nog steeds bezig om iets uit een bosje te halen! Niet alleen de hoeveelheid afval, maar ook de hoeveelheid kleine stukjes plastic vielen me op. Zo raapte ik in Rotterdam een klein puntig stukje plastic van straat, wat waarschijnlijk ooit de dop van een flesje was geweest. Stel je eens voor dat een vogel het stukje plastic voor voedsel aanziet - dit gebeurt, geloof ons - en het veel te scherpe randje in zijn maag krijgt... Niet zo’n fijne gedachte. 

Ook vond ik ontzettend veel sigarettenpakjes, tie-wraps en snoeppapiertjes. De meest confronterende plogdag was de dag na Koningsdag. Ik had me al een beetje mentaal voorbereid, maar moest toch even slikken toen ik op het grasveldje achter ons huis een vuilnisbelt zag. De lokale kerk had de dag ervoor een slush puppy-machine gehuurd en overal lagen plastic bekertjes met rietjes. Niet alleen op straat, maar ook vakkundig in de heg gepropt. Sommige nog met wat knalblauwe vloeistof erin. Ai. Ook zag ik, op de plek waar gisteren ouders met kinderen spullen verkochten op een kleedje, overal pakjes drinken liggen, met de rietjes op een paar centimeter afstand verwijderd. Wat is er met 'het goede voorbeeld geven' als ouder gebeurd? 

Het maakt overigens niet uit in welk type buurt je plogt. Rijk of arm, stad of platteland; overal vind je wel zwerfafval. Natuurlijk is er wel verschil tussen gebieden; bij parkjes en groene natuurgebieden vind je helaas ontzettend veel 'extra' afval. Ook de omgeving rond een supermarkt of fastfoodketen is enorm.