Foto via Unsplash

De Vlaamse Sara Claus schrijft op haar blog brieven. Over haar eetstoornis die ze achter zich heeft kunnen laten, maar inmiddels ook over positieve krachten en zero waste. Deze keer schrijft Sara een brief aan ons, waarin ze vertelt over haar ervaringen als zero waster in België, over de veranderingen die ze heeft gemaakt en over zero waste leven in twee werelden. Kortom: zero waste ervaringen vanuit een ander perspectief dan je misschien van ons gewend bent. Verfrissend! 

Nooit had ik gedacht dat ik wekelijks 2 flessen van 5 liter in de hand – de ene fles in de ene hand, de andere fles in de andere - 4 verdiepingen omhoog zou krijgen. Ook had ik nooit gedacht dat ik 30 dagen gratis Netflix zou aanschaffen om verschillende documentaires die in jullie boek staan, te bekijken. En ik had nooit gedacht dat ik de tijd zou nemen om kikkererwten klaar te maken – en 5 van mijn vriendinnen met mijn so-called K(ikkererwten)-ritueel aan het lachen te brengen.

Sophie, één van die 5 vriendinnen die ik zo aan het lachen bracht met mijn ‘K-ritueel’, of gewoonweg het eten van kikkererwten, vroeg me wat ik zou doen als ik na een relatie van twee maanden merkte dat mijn vriendje eigenlijk helemaal niet zo zero waste was – als ik een vriendje had. Wel, toen barstte ík in lachen uit. ‘Dan vliegt hij maar meteen buiten’, was wat ik haar – op het toppunt van mijn lachbui – antwoordde. Maar nu ik er dieper over nadenk: dat zou ik misschien niet (meteen 😉) doen. Er moet altijd wat water bij de wijn gedaan worden (als het maar niet te waterig wordt – zou Sophie zeggen); zoals ik ook thuis doe, want ik leef op dit moment in twee werelden: in mijn zero waste wereld op kot en in mijn op weg naar zero waste wereld thuis.

Alhoewel ik zo nu en dan water bij de wijn doe, hou ik er nog altijd van met mijn papa te discussiëren… Zo leert mijn papa het maar niet af om paprika’s in 3-pack (in plastic verpakking uiteraard) mee te brengen. Hij heeft wel een punt, namelijk dat de losse paprika’s (een beetje) duurder zijn en de paprika’s in 3-pack langer bewaren, maar dat weegt – volgens mij – niet op tegen mijn duidelijk standpunt: als iedere consument maar paprika’s in 3-pack blijft kopen, dan kan het niet anders dan dat de producent die ook in 3-pack blijft verkopen. Maar als we nu eens allemaal – als consumenten in deze consumptiemaatschappij – beslissen om voor de losse paprika’s te gaan, dan zijn de producenten van 3-pack paprika’s niets meer waard. Daddy kon niet anders dan me gelijk geven.

Foto door Sara: de zero waste collectie van Sara

Maar waarom, waarom negeren zoveel consumenten dat zíj juist degenen zijn die beslissen wat er op de markt verschijnt? Het principe is zó simpel – je moet ervoor niet per se een basiskennis van economie bezitten – wil je bijvoorbeeld de biologische industrie stimuleren? Koop dan biologische producten. Of wil je inzetten op duurzame mode? Weet welke winkels je dan vooral níet binnen moet en ga voortaan enkel tweedehands-, kringloop- of slow fashion winkels binnen!

Winkelen is één van mijn favoriete hobby’s. Sinds kort heb ik altijd meer mee van de verpakkingsvrije winkel dan van de ‘gewone’ supermarkt. Ik koop er van alles en nog wat, van biologische groenten en fruit tot losse thee – met beide heb ik die 5 vriendinnen op onze meidenavond trouwens echt in de watten gelegd – en kan almaar meer van mijn zero waste voeding genieten. Maar pas op: thuis geniet ik ook wel van die paprika’s, alleen blijf ik mijn standpunt herhalen. I never give up!

Op het einde van jullie boek viel ik haast achterover van de mogelijkheden die er zijn om zelfs maar een beetje zero waste te gaan – kleine opmerking: dat haast achterover vallen kwam met een fantastisch gevoel overeen. Op weg naar zero waste hoeft eigenlijk helemaal niet zo’n drama voor te stellen: begin met een vijftal groentezakjes, twee broodzakken en met een paar andere aankopen op eco-webshops en je komt er wel!

Bedankt, Jessie en Nicky. Bedankt voor het prachtige boek dat jullie voor ons – consumenten in deze consumptiemaatschappij 😉 – hebben geschreven.

Veel liefs losse paprika’s – ik kon het niet laten,

Sara Claus

Liefs,

Nicky & Jessie